|
|
ny, kawaler
Orderu Świętego Stanisława III stopnia, znajduje się na 288
pozycji
w Spisie inżynierów górnictwa (Petersburg 1897, s. 143). Był
to znakomity
fachowiec, autor m.in. Wstępu do hutnictwa żelaza, wydanego w
1918 roku.
Wywód familii urodzonych Krukowskich herbu Ślepowron, sporządzony
w Wilnie 31 maja 1819 roku, podawał, że familia ta od
naydawnieyszych cza-
sów będąc prerogatywami stanowi szlacheckiemu właściwemi y
dziedziczeniem
majątków po różnych powiatach zaszczycona, oraz jako znaczna w
obywatel-
stwie na urzędników wybierana była. Z tey familii idący, a do
ninieyszego wy-
wodu za protoplastę wzięty Alexander z Rotney Krukowski, szczycąc
się do-
stoynością szlachecką, za odznaczające się zasługi
wespół z synem swoim Mi-
kołajem otrzymał od króla polskiego Jana III nadanie dóbr ziemskich
Karaczewszczyzna zwanych w województwie nowogrodzkim, za przywilejem
roku 1686 Januaryi 6 dnia, a prócz tego był dziedzicem majątku
ziemnego Le-
pańców w województwie trockim, jakowe dobra syn rzeczonego Alexandra,
Mikołay z Rotney Krukowski, schodząc z tego świata, między
wnuka Stanisła-
wa, z syna jego Jana zrodzonego, y dwóch synów swoich, Jakuba y Alexandra
Krukowskich, przez testamentową dyspozycyą roku 1731 Oktobra 15 rozdy-
sponował" (CPAHL, f. 391, z. l, nr 1008, s. 7-8, 178-181).
Wywód familii urodzonych Krukowskich herbu Ślepowron,
przedstawiony
w Wilnie 13 października 1837 roku, informował, że przodek
familii Krukow-
skich, Alexander z Rotney Krukowski, jako aktualny dworzanin zaszczycony
był urzędem łowczego czernihowskiego, a za woyskowe swoje y syna
jego
Mikołaja Krukowskiego zasługi miał nadane wspólnie z tymże
synem swojem
Mikołajem Krukowskim dobra ziemskie Karaczewszczyzna zwane, w woje-
wództwie nowogródzkiem leżące z poddanemi. Tego dowodem jest
przywiley
króla polskiego Jana III, roku 1688 Januaryi 6 dany, tegoż roku Augusta 8
w Trybunale Głównym Litewskim aktykowany" (CPAHL, f. 391, z. l, nr
1058,
s. 129-131).
Byli też Krukowscy używający herbu Radwan. Ta familia
od Króla Bole-
sława Śmiałego to nadanie herbu za odważne wysługi
wojenne otrzymała i ta-
kowe licznemi wspierając dokumentami i testymoniami pochodźstwo swoje,
szlachectwa utwierdzenie odniosła" (Herbarz. Inflant Polskich z
roku 1778,
s. 32). Adam Heymowski uważał, że Krukowscy pieczętujący
się herbem Rad-
wan są odgałęzieniem Korwin-Krukowskich herbu Ślepowron.
Rodowitość szlachecka Krukowskich wielokrotnie potwierdzana była
przez
heroldię wileńską (CPAHL, f. 391, z. l, nr 1013, s. 139, 171; f.
391. z. l,
nr 1011, s. 134; f. 391, z. l, nr 183. s. 33-34; f. 391, z. l, nr 186, s.
49-52). 27
maja 1853 roku potwierdzenie przynależności do stanu szlacheckiego
otrzymała
również w Wilnie gałąź Korwin-Krukowskich zamieszkała
w powiecie ponie-
wieskim w guberni kowieńskiej (CPAHL, f. 391, z. 4, nr 1434). Rodowitość
szlachecką Korwin-Krukowskich herbu Radwan, potwierdziła w 1834 roku
ta
sama heroldia. Ci właśnie Krukowscy znani byli od 1703 roku. Posiadali
mają-
tek Dziagowce vel Bardzobogaciszki w powiecie oszmiańskim, później
nabyli
też inne posiadłości. Ród swój wywodzili od Bazylego Krzysztofa,
któremu
przywilej na wspomnianą majętność nadał król polski
August II 8 maja 1703 r.
(CPAHL, f. 391, z. 10, nr 195).
446
|
|
