|
|
19 grudnia 1819 roku Zgromadzenie Szlacheckie Guberni Litewsko-
Wileńskiej uznało, iż „familia urodzonych Krukowskich herbu
Gryf jest dawna
i starożytna, zaszczycona kleynotem szlacheckim, posiadała różne
dobra ziem-
skie, lecz przez liczne w kraju polskim rewolucye, pożogi i inne nieszczęśliwe
wypadki papiery domowi temu służące uległy postradaniu, z którey
to familii
idący a do ninieyszego wywodu za przodka wzięty Adam Krukowski był
dzie-
dzicem folwarku Mankuniszek w powiecie wileńskim sytuowanego, a mając
w zamęściu urodzoną Maryannę Micewiczównę, w pożyciu
z nią spłodził syna
Michała (1717)".
Ten z kolei miał z żoną Katarzyną Barbarą Sawicką
syna Ignacego, który
był ojcem dwóch synów, ochrzczonych w kościele w Turgielach. Działo
się to
na przełomie XVIII-XIX wieku (CPAHL, f. 391, z. l, nr 406). W źródłach
ar-
chiwalnych znajdują się wzmianki również o Annie Krukowskiej z
powiatu
brzeskiego, która w 1819 roku miała trzy siostry nieznane z imienia (AWAK,
t. XVI, s. 485), oraz o Ignacym Krukowskim, dozorcy i zastępcy nauczyciela
języka rosyjskiego w szkole powiatowej w Mołodecznie w roku szkolnym
1822/23 (CPAHL, f. 721, z. l, nr 26, s. 17).
Jedna z gałęzi Krukowskich herbu Ślepowron odnotowana
została w 1850
roku w księgach genealogicznych guberni wileńskiej: Dawid Stanisław,
syn
Jana Jerzego, niedawno zmarły; jego żona Konstancja z Siemaszków (40
lat);
synowie: Jerzy
Leon (15 lat), Józef Joachim (8 lat); córki: Franciszka (17 lat),
Marianna (6 lat). Majątku rodzina ta nie miała. Jan Jerzy Krukowski,
syn Stani-
sława (78 lat), dziadek rodziny, także figuruje w tym dokumencie, jak
również
inny przedstawiciel rodu - Adam Ignacy Krukowski oraz jego syn Józef
Edward Albert. Jan Napoleon Krukowski, syn Jerzego, był w 1828 r. studentem
wydziału prawa na Uniwersytecie Wileńskim (CPAHL, f. 721, z. l, nr
835,
s. 88). W 1831 roku Adam Krukowski, syn Macieja, na własne życzenie
zwol-
niony został z Uniwersytetu Wileńskiego i wyjechał do Mińska
(CPAHL,
f.721,z. l, nr 838,s. 43).
W 1863 roku na wniosek generała-gubematora zwolniony z
pracy został
Jan Krukowski, przystaw ihumeńskiego powiatu, radca tytularny, „jako
niepra-
womyślny pod względem politycznym". W 1864 trafił on pod
nadzór policji,
która podejrzewała go o „udział w polskim buncie". Następnie
szlachcic ten był
zarządcą dóbr hrabiego Potockiego w powiecie ihumeńskim (CPAHL,
f. 378,
z. 1866, nr 181, s. 58). Po 1863 r. za polityczną nieprawomyślność
zwolnieni ze
służby zostali m.in. w guberni kowieńskiej „radca tytularny
Krukowski oraz
felczer kowieńskiego szpitala miejskiego Florian Krukowski. Bez majątku"
(CPAHL, f. 378, z. 1866, nr 181, s. 25).
Lista zamieszkałych w guberni witebskiej urzędników
wyznania rzymsko-
katolickiego, zwolnionych ze służby po 1863 r. zawiera informację,
że represjom
podlegał również „w powiecie rzeczyckim były nadzorca więzienia
Krukowski.
Bez określonego rodzaju zajęć" (CPAHL, f. 378, z. 1866, nr
181). W 1864 roku
został zesłany na Syberię student Uniwersytetu Petersburskiego
Mikołaj Otton
Krukowski - za to, że wziął udział w powstaniu, uciekłszy
ze stolicy. Osiem lat
spędził na ciężkich robotach w kopalniach, zanim powrócił
do rodzinnej guber-
ni mińskiej. Henryk Osipowicz Korwin-Krukowski, syn Józefa, radca nadwor-
445
|
|
