|
|
na rzecz wojska. Zostawił on po sobie syna Władysława,
który miał z kolei syna
tegoż imienia, a ten trzech potomków płci męskiej: Jana,
Adama i Józefa.
Drzewo genealogiczne jednej z gałęzi tego rodu, zatwierdzone
w heroldii wi-
leńskiej w końcu XIX wieku, przedstawia osiem pokoleń Krukowskich.
Herol-
dia wileńska i kowieńska potwierdzały szlachecką rodowitość
tego domu
w latach 1804, 1832, 1854, 1860, a Senat Rządzący Imperium Rosyjskiego
w latach 1857, 1862, 1874 (CPAHL, f. 391, z. 7, nr 1853-A, s. 26).
Mikołaj Krukowski herbu Ślepowron w 1696 roku otrzymał z rąk
króla Ja-
na III Sobieskiego tytuł łowczego inflanckiego. Miał on syna
Stanisława (ur.
1714). Kolejny potomek Jan Jerzy Krukowski urodził się w 1758 r., a
jego syn
Adam Ignacy - w 1797 (Rodosłownaja roda błagorodnych Krakowskich
gierba
Ślepowron, CPAHL, f. 391, z. 10. nr 207). Znany jest zapis z 1689 roku,
w którym Adam Mikołaj Sieniawski, hrabia na Szkłowie i Myszy,
starosta ro-
hatyński wymienia imię „sługi naszego jegomości pana Mikołaja
Krukowskie-
go", który dzierżawił staw z młynem w majątku
Boreyszowo (Istoriko-
juridiczeskije matieriały..., t. XXVIII, s. 211).
W innych dokumentach archiwalnych dzieje tego rodu na przełomie XVII
i XVIII wieku przedstawione są bardziej szczegółowo. Wynika z nich,
że Mi-
kołaj z Rotnej Korwin-Krukowski 13 marca 1696 roku otrzymał z rąk
króla
Jana III Sobieskiego przywilej na tytuł łowczego inflanckiego i był
właścicie-
lem majątków Bohuszewszczyzna i Ozarowszczyzna w powiecie grodzieńskim,
które zostawił w spadku swym synom Aleksandrowi i Stanisławowi. Ten
ostat-
ni został też posiadaczem majątków Zabłocie, Somoroków
oraz Nowosiołki
w tymże powiecie, które zostały później wykupione przez Paców.
Tenże Mikołaj
z Rotney Krukowski, podczaszy orszański, został zapisany w 1702 r. w
księgach
sądowych zamku słuckiego (AWAK, t. XVIII, s. 516).
Korwin-Krukowscy spokrewnieni byli m.in. z Sawiczami, Siemaszkami,
Dylkiewiczami, Romanowskimi, Ciechanowiczami, Przewalskimi. W XIX w.
jedna z gałęzi, pozostała w powiecie lidzkim, posiadała tu
Siejkiszki i Niewie-
ryszki (CPAHL, f. 391, z. 7, nr 1845). Władysław Korwin-Krukowski,
porucz-
nik Jego Królewskiej Mości, podpisał od województwa trockiego w 1697
r. akt
elekcji króla Augusta II (VL, t. V, s. 430). Aleksander Krukowski 9
sierpnia
1698 r. podpisał uchwałę szlachty województwa wileńskiego
przeciw samowoli
stolnika Sapiehy.
23 grudnia 1699 roku przybył do Mohylewa Dominik Krukowski (którego
nazwisko zapisno cyrylicą w księgach buchalteryjnych jako Kriukowskoj),
„ko-
misarz pana naszogo miłościwego". Wydatki, związane z tą
wizytą były duże;
zachował
się długi spis podarków i „gotowych groszej", które w ciągu
około
siedmiu miesięcy pobytu w Mohylewie zainkasował komisarz Krukowski.
Jakich
win, wódek, miodów, ryb, mięs, pierogów, przypraw nie znoszono na stół
gościa,
który naprawdę był „drogi", bardzo drogi... Na samą tylko
sobolą czapkę dla nie-
go wydano „talarów twardych pięćdziesiąt". Jeśli
podawano dania z ryb, to za
każdym razem z innych (okonie, leszcze, szczupaki itd.). Jak wynika z
danych
buchalterii, spijał najchętniej (gospodarze chyba szybko się połapali
w gustach
gościa) Dominik Krukowski winko czerwone, ale nie gardził też
gorzałeczką
i młodym miodem (Istoriko-juridiczeskije matieriały..., t. XIII,
s. 130-138).
439
|
|
